Czyszczenie drewnianej podłogi naturalnym sposobem

Drewniane podłogi dają wiele ciepła, stwarzają wspaniały klimat przytulnego domowego wnętrza -pod warunkiem, że o nie dbamy! W dobie chemicznych  zanieczyszczeń i alergii warto unikać drastycznych środków chemicznych. Jak więc mamy zadbać o piękno drewna w naturalny sposób? Stosując herbatę!
Znana od stuleci, jest nie tylko popularnym i orzeźwiającym napojem. Herbata jest również naturalnym środkiem do konserwacji drewnianych podłóg. Jeśli zdecydujemy się regularnie czyścić nasze deski herbatą, to otrzymamy gładką, wypolerowaną i nieco przyciemnioną powierzchnię. Jednak nie każdy rodzaj herbaty dobrze wykona swą pracę, więc zanim skorzystamy z jej dobrodziejstw, pomyślmy o jej rodzaju: używamy albo saszetek, czyli tzw. herbaty w torebkach- lub liściastej; nie nadaje się tu gotowy jej roztwór (np.dostępny w kartonikach lub w postaci granulek).

Jak to działa?

Herbata zawiera związki chemiczne m.in. teaninę i taninę (czyli garbnik-naturalny barwnik). W przyrodzie to właśnie te związki chronią herbatę przed mikroorganizmami, które mogłyby ją niszczyć oraz nadają  jej barwę i smak. Kiedy stosujemy  herbatę do konserwacji podłóg, zawarty w niej garbnik (tanina) działa jak politura: delikatnie barwi podłogę i lekko ją wygładza, łagodząc tym samym ślady jej użytkowania.

Jak przygotować "herbacianą politurę"?

Najpierw należy dokładnie oczyścić podłogę w celu pozbycia się grubszych ziaren piasku lub innych odpadków organicznych, które wcierane w podłogę mogłyby ją zarysować. Aby pozbyć się ich możemy skorzystać z odkurzacza lub zmiotki. Następnie zmywamy drewnianą powierzchnię mieszanką 1 szklanki octu i około 4l ciepłej wody i w ten sposób usuwamy drobne  zanieczyszczenia z podłogi. Uwaga: nie należy nanosić zbyt dużo płynu, aby nie zniszczyć naturalnej struktury drewna, w tym celu szmatkę lub  końcówkę mopa mocno wyżymamy ze zbędnej ilości płynu.

Przygotowujemy napar z czarnej herbaty:

Zaparzamy od 2 do 20 saszetek czarnej herbaty ( w zależności od odcienia politury jaki chcemy uzyskać, średnio daje się 10-14 torebek aby wyeksponować dotychczasowy odcień słojów drewna) i następnie w rondelku doprowadzamy napar do wrzenia i gotujemy przez 15 minut. Gdy przestygnie, nanosimy herbacianą politurę na podłogę za pomocą miękkiej ściereczki lub mopa. Czekamy aż wyschnie, następnie przecieramy lekko suchą szmatką- dzięki temu nasza podłoga zyska piękny, naturalny połysk.
Ułatwienie:
Aby nieco ułatwić sobie pracę możemy również przelać ostudzony napar z herbaty do butelki z dozownikiem i w razie potrzeby spryskać całą drewnianą podłogę i następnie przetrzeć ją ściereczką.

Dlaczego czarna herbata?

Czarna herbata zawiera największą ilość taniny (czytaj wyżej), a ta nadaje drewnianej podłodze naturalny połysk, bez konieczności jej ponownego zmywania.

Na rysy i zadrapania

Gdy naniesiony roztwór herbaciany wyschnie, a na drewnianej powierzchni podłogi są nadal widoczne zarysowania lub szpecące rysy, możemy pozbyć się ich przy użyciu kredki świecowej. Jej kolor dobieramy w podobnym odcieniu jak nasza podłoga, po czym wcieramy ją aby pozbyć się wgłębień po rysach. Następnie suszarką do włosów ogrzewamy tak uzupełnione miejsca po zarysowaniach, potem lekko polerujemy czystą szmatką i cieszymy się naturalnym pięknem naszej drewnianej podłogi.

Magia barw: jaki kolor wnętrza współgra z Twoją osobowością?

Od zarania dziejów wiadomo, że różne kolory różnie oddziałują na naszą psychikę. Jedne nas wyciszają, podczas gdy inne - wręcz odwrotnie- dodają energii , a nawet potrafią wywołać agresję.
Czy w żółtym pomieszczeniu odczuwacie niepokój? Czy błękitne ściany sprawiają, że czujecie się spokojni i zrelaksowani? Artyści i dekoratorzy wnętrz już dawno wiedzieli o tym, jak ogromny wpływ ma kolor  na nasz nastrój i sferę emocji. Kolor jest potężnym narzędziem komunikacji międzyludzkiej i można go użyć by zasygnalizować działanie, wpłynąć na nastrój i wywołać świadome reakcje fizjologiczne. Jest naukowo stwierdzone, że pewne kolory mogą powodować ból oczu, podnosić ciśnienie krwi lub zwiększać przemianę materii.
Oczywiście nasze odczuwanie koloru może być bardzo osobiste, subiektywne, często mające swoje źródło w konkretnej tradycji kulturowej. Weźmy na przykład biel. W wielu krajach Zachodu reprezentuje czystość, niewinność, natomiast w kulturze  Wschodu -nie czarny, lecz właśnie biały kolor  jest symbolem żałoby.

Kolory w czerwonym obszarze widma są znane jako barwy ciepłe: czerwienie, pomarańcze i żółcienie. Kolory te wywołują emocje od uczucia ciepła i zadowolenia poczynając, a kończąc na złości i wrogości.
Z kolei po niebieskiej stronie spectrum znajdują się barwy zimne i są to różne odcienie koloru niebieskiego, fiolety i zielenie. Uważa się, że barwy te odnoszą się do uczuć spokoju, opanowania, lecz mogą też wywoływać uczucie smutku i obojętności.

Niektóre kultury antyczne, jak na przykład starożytni Chińczycy i Egipcjanie praktykowali chromoterapię jako sposób leczenia wielu dolegliwości psychofizycznych. Chromoterapia czyli leczenie kolorem niekiedy odnosi się do terapii światłem i w obecnych czasach używa się jej również w holistycznym czy alternatywnym leczeniu.W powyższym leczeniu stosowano najczęsćiej kolory:

• czerwień   -wykorzystywana do stymulacji pracy ciała i umysłu i pobudzania krążenia;
• żółty       - uważano, że pobudza układ nerwowy i oczyszcza ciało;
• oranż      - miał leczyć płuca i zwiększać poziom energii;
• niebieski  służył do łagodzenia chorób i leczenia bólu;
• indygo-    jego odcienie miały łagodzić problemy skórne.

Przyjrzyjmy się teraz  kilku kolorom, z którymi stykamy się na co dzień, na każdym niemal kroku. We wnętrzach naszych domów są palety barw, które mogą wpływać pozytywnie lub negatywnie na nasze samopoczucie. Jakie kolory będą dominować w Waszej sypialni, kuchni, łazience, pokoju dziennym, a nawet pomieszczeniu gospodarczym lub przedsionku jeżeli zdamy sobie sprawę, że barwy wpływają na nasze emocje?
Psychologia kolorów: oddziaływanie barw na psychikę:

Czerwień: bardzo żywiołowy kolor wywołujące silne ( nawet skrajne) emocje, takie jak radość i wściekłość; kojarzy się również z miłością i ciepłem ( mnóstwo ozdób bożonarodzeniowych jest w tym kolorze) i dostatkiem ( czerwone dywany w pałacach i miejscach spotkań ważnych  osób); czerwień tworzy uczucia ekscytacji i podkreśla intensywność odczuć.




Żółty: może powodować uczucie frustracji i złości z powodu swojej intensywności; mimo, że uważa się żółty za kolor radości ( kojarzy się ze słońcem), to ponoć często ludzie przebywający w żółtych pomieszczeniach tracą nad sobą panowanie, a niemowlęta częściej płaczą; uważa się też, że kolor żółty zwiększa przemianę materii.





Barwy Błękitu: ponoć najbardziej preferowany kolor przez mężczyzn, odwołuje się do uczuć spokoju, łagodności, bezpieczeństwa, porządku ale i chłodu lub dystansu;  kolor niebieski wykorzystuje się w biurach i gabinetach do pracy, ponieważ zwiększa wydajność umysłową.




Zieleń: reprezentuje naturę, witalność, powodzenie, zdrowie, ale  też rzekomo wywołuje zazdrość; badacze odkryli, że zieleń może rozwijać  zdolności czytania.






Fiolet: symbolizuje królewskość i zamożność; kojarzy się też z mądrością i duchowością;
oznacza również wyrafinowaną elegancję; kolor ten stymuluje również aktywność mózgu wykorzystywaną do rozwiązywania problemów.





Czerń:  pochłania całe światło w widmie barw; często używaniy jako symbol zła- często kojarzy się go z czarnoksięstwem, kojarzony z postacią Draculi, popularny też jako wyznacznik władzy; w wielu kulturach symbolizuje śmierć i żałobę; oznacza też wyrafinowaną elegancję, profesjonalizm, tajemniczosć i zmysłowość.




Biel: symbolizuje przejrzystość, neutralność, czystość , niewinność; kreuje poczucie przestrzeni, wolności.; kojarzy się też z chłodem (zima, lód, śnieg, szron) i sterylnością; pokoje malowane na biało sprawiają wrażenie przestronnych, ale jednocześnie pustych i pozbawionych uczuć.




Brąz / Beż: kolor obficie występujący w naturze, kojarzony z korą drzew, ziemią, barwami jesieni i bursztynem; wywołuje uczucie stabilności, odnosi się do siły, przyziemności, konwencjonalności, stałości przyzwyczajeń; może kreować w nas poczucie marazmu i izolacji, ale z drugiej strony często wywołuje uczucie ciepła, naturalności i stabilizacji.




Oranż: jako kombinacja żółcieni i czerwieni, kolor pomarańczowy postrzegany jest jako pełen energii- kolor ognia, żywiołowości; odwołuje się do uczuć ciepła, radości, wywołuje entuzjazm; często używany do zwrócenia czyjejś uwagi, stosowany w oznaczeniach ruchu drogowego i w reklamie.

Dobieranie Kolorów- różnorodność wykorzystania barw

W naturze występuje ogromnie bogata paleta kolorów, które pochodzą od zaledwie kilku barw podstawowych. Barwy te stanowią podstawę do tworzenia właśnie szerokiej gamy kolorów.
Barwy podstawowe- są to te (kolory pierwotne), które nie powstały w wyniku mieszania innych. Jeśli zmieszamy je w różnych ilościach ( różne nasycenie koloru), to otrzymamy niemal niezliczoną paletę barw. Trzy podstawowe kolory pigmentów to: żółcień, czerwień i błękit, historycznie uwarunkowane w sztuce, architekturze, a obecnie wykorzyywane również w elektrotechnice.
Często w mieszaniu barw pojawia się pojęcie addytywnego i subtraktywnego ich składania. Do addytywnego składania, barw, stosowanych np. w wyświetlaczach, zwykle używane są kolory czerwony, zielony i niebieski lub: czerwony, żółty i niebieski (mieszanie barw światła). Do subtraktywnego mieszania kolorów, jak mieszanie pigmentów lub barwników, zwykle wykorzystywane są magenta, cyjan i żółty.
Jeśli zachodzi mieszanie światła emitowanego, wówczas zachodzi zjawisko syntezy addytywnej. W oparciu o syntezę addytywną mieszania barw pracują monitory oraz inne wyświetlacze kolorowe, emitując wiązki świateł RGB (akronim od angielskich nazw kolorów: czerwony-RED, zielony- GREEN, niebieski- BLUE). Czarny ekran to wynik braku emisji światła, a biały to wynik złożenia świateł R, G, B z jednakową jasnością. Model RGB jest jednym z pierwszych praktycznych modeli przestrzeni kolorów zawierający receptę dla tworzenia barw. Model ten stał się powszechnie stosowany w czasach  narodzin telewizji na początku XX wieku ( od 1908r.). RGB jest modelem wynikającym z właściwości receptywnych (odbiorczych) oka ludzkiego  i oparty jest na fakcie, że wrażenia ogromnej większości barw można wywołać przez zmieszanie (w ustalonych proporcjach) jedynie trzech wybranych wiązek światła o odpowiednio dobranej szerokości widma. W oparciu o ten model działają kineskopy czyli lampy obrazowe. 
  Jeśli natomiast zachodzi mieszanie kolorów światła odbitego (np. wydruk na papierze lub zestaw filtrów szklanych), wówczas występuje zjawisko syntezy subtraktywnej. W takim przypadku przyjmuje się najczęściej trzy podstawowe kolory to magenta (fioletoworóżowy), żółty i cyjan (błękitny).

 Od lewej: mieszanie addytywne (barw światła), mieszanie subtraktywne (mieszanie kolorów).

W wyniku mieszania barw podstawowych uzyskamy kolory pochodne: drugo- i trzeciorzędne.

Kolory drugorzędne powstają w wyniku zmieszania dwóch sąsiednich barw podstawowych. Efektem poszczególnych połączeń barw podstawowych są następujące kolory drugorzędne: fiolet (czerwień+błękit), oranż (żółcień+czerwień), zieleń (błękit+żółcień). Aby otrzymać czysty kolor drugorzędny, należy barwy podstawowe zmieszać w równych proporcjach.

Kolory trzeciorzędne to, jak sama nazwa wskazuje, trzecia kategoria na kole kolorystycznym. Mieszczą się pomiędzy każdą z barw podstawowych i drugorzędnych. Każdy kolor trzeciorzędny uzyskuje się mieszając podstawowy z najbliższym drugorzędnym. Czyli kolor trzeciorzędny to barwa drugorzędna składająca się w jednej trzeciej z podstawowej i w dwóch trzecich z innej. Istnieje sześć kolorów trzeciorzędnych. Poza powyższym podziałem, barwy możemy również podzielić na ciepłe, zimne lub neutralne.

Barwy ciepłe kojarzą się z gorącem i wrażeniem bliskości. Przykładami takich barw są czerwienie i żółcienie, ich kolory trzeciorzędne i - niekiedy - drugorzędne. Barwa traci ciepło, gdy w mieszance zaczyna dominować błękit. Jednak błękitna zieleń może wydawać się ciepła, gdy zestawi się ją z czystym błękitem. Temperatura barwy często zależy od zestawienia. Sposób, w jaki postrzegamy czy "czujemy" barwę, często zależy też od skojarzeń wizualnych, na przykład błękitu z zimą, żółcieni ze słońcem, czerwieni z krwią i przemocą, zieleni- ze wzrostem, fioletu z tajemnicą, czerni ze śmiercią, bieli z czystością.

Powstały kolor, widoczny na zdjęciu, jest wynikiem zmieszania barw: czerwonej (1/4) z żółtą (3/4).

Barwy zimne to wszystkie kolory, które stwarzają wrażenie chłodu i odległości, jak błękit, błękitnawozielony i szary. Barwy te wykorzystuje się w obrazach takich jak pejzaże zimowe, pejzaże morskie i sceny nocne. Używa się ich także, by stworzyć złudzenie odległości, na przykład od gór czy nieba. Barwy zimne wykorzystujemy do tworzenia nastrojów malarskich.

Barwy neutralne to takie, które neutralizują się po zmieszaniu z barwami dopełniającymi, czyli leżącymi dokładnie po przeciwnej stronie koła kolorystycznego. Na przykład czerwień i zieleń: zależnie od proporcji w mieszance, jeden lub drugi kolor zblaknie i zszarzeje. Dzięki zneutralizowaniu barwy unika się nieprzyjemnych wibracji optycznych, które powstają czasem po nałożeniu na siebie niektórych kolorów. Interesujące w łączeniu barw z przeciwległych stron koła jest to, że jeśli zmieszamy w równych proporcjach trzy kolory trzeciorzędne, uzyskamy czerń.

Malujemy ściany w małym pomieszczeniu

Chcemy wykreować nie tylko praktyczne, ale również estetyczne i pełne gracji nasze małe domowe pomieszczenie. Czy to spiżarnia, pomieszczenie gospodarcze czy też przedsionek lub cokolwiek innego- ma cieszyć nasze oko! W przeszłości, z powodu braku dostępnej różnorodności kolorów, nasze mamy i babcie musiały cieszyć się najczęściej białymi ścianami, które po pewnym czasie stawały się szare ( jakość farb była znacznie niższa niż tych obecnie dostępnych na rynku, często stosowano do bielenia ścian po prostu wapno). Dzisiaj mamy ogromny wybór palety barw. Biel nie jest praktyczna w pomieszczeniu, w którym znajdują się różne rzeczy. Mimo, że są poukładane na półkach, pochowane w komodach lub szafkach, to jednak dość często sięgamy  po nie i liczymy się z tym, że białe ściany  mogą być częściej narażone na otarcia lub obicia- a to nigdy nie wygląda schludnie. Zdecydujmy się więc na kolor! W małym pomieszczeniu nie damy na ścianę intensywnych barw, gdyż takie optycznie zmniejszą nam pomieszczenie, a nie o to chodzi byśmy byli narażeni na klaustrofobię. Mamy wciąż do wyboru olbrzymią paletę przyjemnych, pastelowych barw natury, w zależności od upodobania koloru, dobrania koloru płytek podłogowych i innych detali. Jeśli zdecydujemy się na  ciepłe barwy: delikatne oranże, żółcienie lub soczyste barwy w odcieniach wiosennej zieleni, nie tylko ożywimy ściany, ale też sprawimy, że wnętrze nabierze domowego, przytulnego charakteru ( za czasów Gierka białoszare ściany instytucji publicznych, takich jak szpitale czy przychodnie, były na porządku dziennym), a przecież małe pomieszczenie gospodarcze czy przedsionek w domu- to też jego część.
Czym malować
    Znajdziemy różne rodzaje farb akrylowych do ścian w zależności od przeznaczenia naszego pomieszczenia. Mamy do wyboru:

•  szorowalne emulsje akrylowe, nadające się do malowania ścian i sufitu,
• jednowarstwowe emulsje akrylowe 

Szorowalna emulsja akrylowa (np. firmy Decoral, Śnieżka lub wypróbowaną i polecaną często Dulux) może być matowa lub aksamitna-obie są odporne na szorowanie. Ta pierwsza ( Dulux Kolory Świata) przeznaczona jest do malowania ścian z tynków gipsowych, płyt gipsowo-kartonowych, tapet papierowych lub z włókna szklanego w pomieszczeniu, ktore nie jest narażone na działanie wilgoci. Z kolei odporna na wilgoć i szorowanie detergentami aksamitna emulsja akrylowa( Dulux Kuchnia I Łazienka) dobrze sprawdza się na tynkach gipsowych, wodoodpornych płytach gipsowo-kartonowych. Świetnie nadaje się do pomieszczeń, gdzie korzystamy z wody (np.wc, łazienka).
Mamy też do wyboru jednowarstwową emulsję akrylową (Dulux Once Emulsja), która oszczędza nasz czas i pieniądze,bo maluje się tylko raz i jest efekt i również bardzo dobrze się sprawdzi.
Potrzebujemy też narzędzi. Podstawą tu będą pędzle lub wałki i taśma malarska. Pędzle są wykonane z włosia mieszanego i dobrze sprawdzą się przy malowaniu krawędzi i miejsc, gdzie wałek " nie da rady".Wałki ścienne wykonane są z owczej wełny i poliestru tkanego, co sprawia, że bardzo dobrze wchłaniają emulsję, którą rozprowadzamy równomiernie na ścianę.
Zaletą wyżej wymienionych emulsji akrylowych jest krótki czas ich schnięcia, przyjemny zapach, gęsta konsystencja ( dzięki, czemu farba nie ścieka na podłogę), trwałość koloru, a także atrakcyjna cena.

Płytki w pomieszczeniach gospodarczych

Przedsionki, skrytki, pomieszczenia gospodarcze, wiatrołapy, spiżarnie ( istnieją różne nazwy) - któż z nas nie zna choćby jednego z tych pomieszczeń domowych. Były bardzo popularne wśród naszych babć, które wykorzystywały każdą wolną przestrzeń domową do przechowywania żywności i innych rzeczy niezbędnych w domu. Zwykle znajdowały się w nich sosnowe, mało atrakcyjne ( rzadziej świerkowe lub z drewna liściastego)półki, natomiast podłoga była z desek, płyt, lastriko, a często po prostu była to wylewka cementowa. Pomieszczenia te raczej nie pełniły funkcji estetycznej, jedynie praktyczną. W dzisiejszej dobie nie musimy mieć zagraconych małych pomieszczeń- są duże możliwości zabudowy wnętrz, zamontowania estetycznych i jednocześnie funkcjonalnych szaf, szafek i komód. Ogólna dostępność i różnorodność materiałów pozwoli nam na wykreowanie nie tylko funkcjonalnego, ale też pięknego wnętrza.
Od czego więc zacząć? Przypuśćmy, że nasze niemodne/ niefunkcjonalne małe domowe wnętrze (pomieszczenie gospodarcze, skrytka czy przedsionek itp.)wymaga remontu. Po opróżnieniu go z wszelkich przedmiotów musimy zdecydować, od czego zaczniemy nasz remont (załóżmy, że sufit nie wymaga na razie remontu). Najlepiej jest remontować pomieszczenie zaczynając od góry czyli od ścian, a następnie zajmujemy się podłogą. Przypuśćmy, że interesuje nas gładka, równa i łatwo zmywalna powierzchnia.Wybieramy więc płytki ceramiczne. Są ich rozmaite rodzaje i w różnych cenach. W praktyce bardzo dobrze zdają egzamin płytki z terakoty, głównie na podłogę ( są grubsze od ściennych, więc odpowiednio wytrzymałe na pęknięcia, zarysowania czy uderzenia- jeśli prawidłowo są położone). Możemy również kłaść glazurę ( zarówno na ściany jak i podłogę). W takim małym pomieszczeniu jeśli podłoże pod glazurę mamy równe i wypoziomowane, a wzór posadzki jest prosty, płytki możemy układać samemu.
A co jeśli podłoże pod płytki nie jest równe? Wówczas najlepiej kupić wylewkę samopoziomującą ( np.SAM 100, 150 lub 200- w zależności od stopnia nierówności: SAM 200 na duże nierówności, jeśli są najmniejsze-dajemy SAM 100). Jeśli nie chcemy bawić się w wyrównywanie nierówności samodzielnie, zawsze możemy zlecić zadanie fachowcowi.
 Do przyklejania płytek, jak i do ich cięcia, używane są określone narzędzia. Załóżmy, że sami kładziemy płytki w niedużym wnętrzu: często będą wymagać docięcia ze względu na małą powierzchnię pomieszczenia. Do tego celu zaopatrzmy się w przecinarkę do płytek ceramicznych.
Płytki ceramiczne przytwierdzamy do podłoża zaprawą klejową (jest ich sporo na rynku budowlanym, osobiście polecam klej ATLAS ze względu na jego dobrą jakość i przystępną cenę lub CERSANIT). Najlepiej klej nanosić równomiernie za pomocą metalowej packi posiadającej specjalny grzebień-płytka ma równo przylegać z każdej strony. Spoinowanie można rozpocząć dopiero po jej wyschnięciu. Jeśli decydujemy się na zwykłą zaprawę, trzeba zaczekać dwa dni, a jeśli szybkoschnącej- jedynie kilka godzin.Ważne jest, by nasza nowa, piękna podłoga była bezpieczna, stąd badamy antypoślizgowość plytek przed ich zakupieniem. Na oznaczenie parametrów antypoślizgowych używa się oznaczeń R9-R13 (wg normy niemieckiej). Jednak krótka informacja na opakowaniu (często jest to symbol), że płytki są antypoślizgowe już wystarczy.Taki symbol będzie istotny jeśli płytki mają znaleźć się w pomieszczeniu narażonym na oddziaływanie wilgoci/wody. Antypoślizgowość płytkom zapewniają wypukłe dekory na całej powierzchni płytki tzw. reliefy albo ryfle (wypukłe lub wklęsłe elementy prostoliniowe przy jednej krawędzi płytki).W ofercie rynkowej znajdziemy też płytki łazienkowe pokryte szkliwem antypoślizgowym lub specjalnym impregnatem.
Płytki w małych pomieszczeniach mogą być klejone zarówno na nowym, jak i specjalnie przygotowanym, ale i pierwotnym- stabilnym i twardym podłożu- ( takim jak 'stare' kafelki, lastriko, ale nie drewno- podłogę z desek musimy rozebrać przed przygotowaniem podłoża pod płytki).